معنی چرخ سواری در لغت نامه دهخدا

چرخ. چرخی که بر آن سوار شوند. دوچرخه. مرکوب آهنین. دوچرخه ای که آنرا سوار شوند و به نیروی پا چرخهایش را بحرکت درآورند. قسمی چرخ مخصوص سواری که نوع پائی آن به نیروی پا و نوع موتوری آن به نیروی موتور به حرکت آید و وسیلۀ راهنوردی چرخ سوران باشد. رجوع به چرخ و دوچرخه شود

معنی چرخ سواری - جستجوی لغت در جدول جو

چرخ سواری(چَ سَ)

لغت نامه دهخدا

چرخ سواری(چَ خِ سَ)

لغت نامه دهخدا

چرخ دوار

کنایه از آسمان، طاس آبگون، چرخ روان، چرخ چنبری، سقف لاجورد، پردۀ نیلگون، چرخ گردان، طارم فیروزه، طاق طارم، گنبد لاجوردی، چرخ بلند، طاس نگون، چتر مینا، چرخ گردان، قلزم نگون، کلّۀ نیلوفری، چتر کحلی، قبّه خضرا، چرخ کبود، طاق مقرنس، چرخ خضرا، چرخ کبود، کلّۀ خضرا، طارم اطلس، چرخ دوّار، سقف مینا، طاق کحلی، طارم نیلگون، چرخ روان، چرخ چنبری، چرخ اخضر، چرخ آبنوس، چرخ مقوّس، چتر آبگون، دریای اخضر، چرخ مینا، چرخ آبنوس، چرخ بلند، چرخ مینا، طاق مینا، خرگاه مینا، چرخ نیلوفری، چرخ اخضر، چادر لاجوردی، خرگاه سبز، رواق زبرجد، چرخ دولابی، چرخ مقوّس، طاق فیروزه، چرخ نیلوفری، خرگاه گردان، رواق چرخ، طاق خضرا، رواق فلک، طاق ازرق، گنبد کبود، رواق نیلگون، چرخ دولابی، تشت غربالی، طاق نیلوفری، طاق لاجوردی، گنبد طارونی، چرخ خضرا، طارم اخضر، طاس افلاک، رواق کبود

کنایه از آسمان، طاسِ آبگون، چَرخِ رَوان، چَرخِ چَنبری، سَقفِ لاجِورد، پَردِۀ نیلگون، چَرخِ گَردان، طارَمِ فیروزِه، طاقِ طارَم، گُنبَدِ لاجِوَردی، چَرخِ بُلَند، طاس نِگون، چَترِ مینا، چَرخِ گَردان، قُلزُمِ نِگون، کِلِّۀ نیلوفَری، چَترِ کُحلی، قُبِّهِ خَضرا، چَرخِ کَبود، طاقِ مُقَرنَس، چَرخِ خَضرا، چَرخِ کَبود، کِلِّۀ خَضرا، طارَمِ اَطلَس، چَرخِ دَوّار، سَقفِ مینا، طاقِ کُحلی، طارَمِ نیلگون، چَرخِ رَوان، چَرخِ چَنبری، چَرخِ اَخضَر، چَرخِ آبنوس، چَرخِ مُقَوَّس، چَترِ آبگون، دَریایِ اَخضَر، چَرخِ مینا، چَرخِ آبنوس، چَرخِ بُلند، چَرخِ مینا، طاقِ مینا، خَرگاهِ مینا، چَرخِ نیلوفَری، چَرخِ اَخضَر، چادُرِ لاجِوَردی، خَرگاهِ سَبز، رِواقِ زِبَرجَد، چَرخِ دولابی، چَرخِ مُقَوَّس، طاقِ فیروزِه، چَرخِ نیلوفَری، خَرگاهِ گَردان، رِواقِ چَرخ، طاقِ خَضرا، رِواقِ فَلَک، طاقِ اَزرَق، گُنبَدِ کَبود، رِواقِ نیلگون، چَرخِ دولابی، تَشتِ غَربالی، طاقِ نیلوفَری، طاقِ لاجِوَردی، گُنبَدِ طارونی، چَرخِ خَضرا، طارَمِ اَخضَر، طاس اَفلاک، رِواقِ کَبود

فرهنگ فارسی عمید

چرخ کاری

شغل و عمل چرخ کار
تراش دادن فلزات، تراش کاری
دوختن با چرخ خیاطی

فرهنگ فارسی عمید

چرخ ناری

کرۀ اثیر و عنصر آتش که بالای کرۀ هوا قرار دارد

فرهنگ فارسی عمید

چرخ وار

(چَ)

مانند چرخ. چرخ مانند. چرخ وش. آنچه همچون چرخ حرکت دوری کند. شبیه به چرخ در حرکت و گردش. دوار مثل چرخ:
درنگ آر ای سپهر چرخ وارا
کیاخن ترت باید کرد کارا.
رودکی (از فرهنگ اسدی).
، آسمان وار. فلک وار. سپهرمانند. رجوع به چرخ و چرخ وش شود

لغت نامه دهخدا

سرخ سوار

(سُ سَ)

سوار قرمزپوش. سواری که لباس او سرخ باشد، کنایه از جگر است و آن ازجمله آلات اندرونی انسان و حیوانات دیگر باشد و بعربی کبد خوانند. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). مرحوم وحید در حاشیۀ مخزن الاسرار سرخ سوار را قلب صنوبری حیوانی و لعل قبا را جگر معنی کرده است:
سرخ سواری به ادب پیش او
لعل قبایی ظفراندیش او.
نظامی (مخزن الاسرار چ 3 ص 51)

لغت نامه دهخدا

چرخ دوار

(چَ خِ دَوْ وا)

آسمان. (ناظم الاطباء). کنایه از آسمان و فلک. چرخ. چرخ گردنده. چرخ گردان:
بدل از مکر و از حسد دورند
حاصل دهر و چرخ دوارند.
ناصرخسرو.
رجوع به چرخ دولابی شود.
، بخت ناپایدار. (ناظم الاطباء). کنایه از بخت و اقبال، که بی ثبات و ناپایدار است

لغت نامه دهخدا

چرخ کاری

(چَ)

تراشکاری. تراش دادن فلزات. چرخ گری. سوهان کاری. نوعی صنعت که صنعتگر آنرا ’چرخ کار’ مینامیده اند. رجوع به چرخکار و چرخگر و چرخگری شود

لغت نامه دهخدا

چرخ سای

(طولْ)

چرخ ساینده. سایندۀ چرخ. فلک سای. آسمان سای:
بس دل که چرخ سای و ستاره فسای بود
چرخش کمین گشاد و ستاره کمان کشید.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

دره سواری

(دَرْ رَ سَ)

دهی است از بخش ایذه شهرستان اهواز. واقع در 19 هزارگزی شمال باختری ایذه و 5هزارگزی جنوب راه مالرو تنگ ریگ به پرچستان، با 120 تن سکنه. آب آن از چاه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

چرخ عصاری

(چَ خِ عَصْ صا)

چرخ روغنگیری. چرخی که عصاران بدان وسیله روغن بذوراتی از قبیل کرچک و کنجد و جز آنرا گیرند. رجوع به چرخ شود

لغت نامه دهخدا

چست سواری

(چُ سَ)

چابک سواری. جلد و چالاک بودن در سواری اسب. سوارکاری:
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده.
عطار

لغت نامه دهخدا